[tomash]

1. Day One: Vigil (1:33)
2. Day Two: Isolation (8:42)
3. Day Three: Pain (4:5
4. Day Four: Mystery (5:37)
5. Day Five: Voices (7:09)
6. Day Six: Childhood (5:05)
7. Day Seven: Hope (2:47)
8. Day Eight: School (4:22)
9. Day Nine: Playground (2:15)
10. Day Ten: Memories (3:57)
11. Day Eleven: Love (4:1
12. Day Twelve: Trauma (8:59)
13. Day Thirteen: Sign (4:47)
14. Day Fourteen: Pride (4:42)
15. Day Fifteen: Betrayal (5:24)
16. Day Sixteen: Loser (4:46)
17. Day Seventeen: Accident? (5:42)
18. Day Eighteen: Realization (4:31)
19. Day Nineteen: Disclosure (4:42)
20. Day Twenty: Confrontation (7:03)

Okej wcześniejsze płyty Ayreon ani Star One nie przypadły mi za bardzo do gustu, owszem zdarzały się niezłe utwory ale jakoś nie wracałem do nich za często. The Human Equation zmieniło mój stosunek do Lucassena zupełnie. The Human Equation to kolejna rock opera tym razem mamy historię o kolesiu który zapadł w śpiączkę podczas gdy nabliżsi walczą o niego "na zwnątrz" on sam stawia czoła swojej przeszłości, nadziejom, lękom... Wszytko rozpisane na dwadzieścia utworów, prawie dwie godziny muzyki i jedenastu wokalistów! O nich może słów kilka bo to uznane nazwiska: James La Brie (Dream Theater), Mikel Arkenfeld (Opeth), Devin Townsend (Strapping Young Lad), Heather Finlay (Mostly Autumn) żeby wymienić tych najbardziej znanych. Jednak największe podziękowania należą się Arjenowi za wygrzebanie diamentu jakim jest Marcela Bovio i jej cudowny głos. Jeśli chodzi o muzykę to mamy dwadzieścia utworów prog metalowych z mniejszym naciskiem na udziwnienia i techniczne popisy a za to większym skupieniem sie na zwartych przebojowych utworach i pięknych melodiach. Album został świetnie zaśpiewany, choć mogłoby się wydawać że 11 wokalistów to tłum to chaos ani na chwile nie wkrada się do muzyki. Podobnie jak nuda. Albumu słucha się jednym tchem i puszcza się od razu. Arjen ma świtne wyczucie dramatyzmu i dryg do pisania pięknych, wpadających w uch melodii. Wśród gości znajdziemy m.in. Eda Warby`iego (Gorefest) na bębnach (no dobra to nie do końca gość ), Kena Hensleya i Oliviera Wakemana. Naprawdę świetny album

9,5/10

[Zbir]

jedna z niewielu klasycznych prog metalowych płyt która jest dla mnie idealna. nazwiska + kompozycja + instrumentarium daje jeden z najlepszych concept albumów w historii.

właściwie jedyny album Ayreon co do którego nie mam zastrzeżeń

10/10

[Niegłupi Jaś]

A dla mnie Ayreon zawsze był jakiś taki... miałkawy

[Gabriell]

11/10

[LadySatan]

W związku z tym, iż Porcupine Tree znalazl się w mojej czolówce postanowilam posluchac i tego .. no i znów jestem mile zaskoczona. Warto się zapoznać z tym wydawnictwem, bo jest pelne ujmujących, przepięknych melodii

7/10

[BlackDog]

Jedyny album Ayreon, który potrafię wysłuchać w całości. W dodatku jedna z moich ulubionych płyt - 9/10.

[tomash]

Choć to wydawało się nie możliwe nowy Ayreon jest jeszcze lepszy!! Od dobrych kilku dni nie mogę się od niego uwolnić. Choć Arjen nie ustrzegł się autocytatów to jednak całość powala. Niedługo recka

[Gabriell]

Pamiętaj o płycie

[Ed The Dead]

Ale pofan! 9,5/10?! Ta płyta to jedna z najlepszych płyt prog metalowych wszechczasów! bardzo pomysłowy, ciekawy koncept, geniusz kompozytorski i realizatorki, niesamowici wokaliści, przeplatające się wpływy klasycznego symfonicznego prog rocka, metalu, elektroniki i folku (i wy mówicie że tutaj jest mało kombinowania?!). Mistrzostwo. Na nowego Ayreona czekamy aż poczta przyśle w nowym roku

[tomash]

Sorka ale o ile pierwszej płycie nie mam nic do zarzucenia o tyle na drugiej są momenty przestoju. Poza tym skoro nowa jest jeszcze lepsza to na jaką ocenę zasługuje jeśli mam uniknąć groteskowych ocen typu 11/10?

[Ceandric]

Powiem krótko - ta płyta jest w kosmos wyjebana.

[tomash]

Ciężko polemizować, ja jednakowoż wolę nadal 01itd.

[Ceandric]

01... jest w trakcie obczajania Ale naprawdę, THE słuchałem wczoraj przez cały dzień i nie znudziło mnie ani na moment